[Mcin]

Megachłop rozpękł!
Kurde, jak zaczynałem bawić się w emulację nie mogłem przeboleć tego lekko opóźnionego obracania się chłopka... ostatnio jakoś mi się gust odmienił, wena nadeszła i poszło.Ps bardzo jestem lamus, że nie mam pojęcia, jak Ogieńchłopa rozdupcyć inaczej niż napierniczać lodówą jak pojebany?

[daf]

Też nigdy nie miałem na niego dobrego patentu. Od zawsze przechodzę go na pałę, "na aferę", jak to mówi Zelas. Pamiętam, że za dzieciaka pokonywałem go w ten sposób nawet podstawowym busterem. Bardzo trudny przeciwnik, bo ciężko znaleźć jakiś wzór na niego.

[Mcin]

Przeszedłem Angry Birds od Nice code
.
.
.
Czemu ja to sobie zrobiłem? 

[Qurek]

Chyba zrobię sobie jakiś czas przerwę od nagrywania i zrobię to do czego pierwotnie gry zostały stworzone.

W drodze losowania oczywiście, ukończyłem sobie jak narazie dwa tytuły.
Pierwszy z nich to jakiś nielicencjonowany szmap dla dorosłych na FDSa, o wdzięcznej nazwie "Comic Sakka Series Touma Senki #2: Mermaid no Gyakushuu". Jest to druga część sześcio-częściowej - bodajże - sagi. Generalnie próbowałem przetłumaczyć japońskie krzaczory za pomocą rozpoznawania znaków od googla i jak się domyślałem w lasce-syrenie zalęgły się jakieś pasożyty, które powodują u niej syndrom kręcącego się jelita. Naszym zadaniem jest oczywiście oczyszczenie organizmu z paskudztwa w czterech niedługich, acz dość trudnych poziomach, które niestety wyglądają za każdym razem tak samo. Jedynie poziom trudności z każdym kolejnym podejściem wzrasta. Ogólnie hitboxy są strasznie wszawe i nietrudno o kolizję z oponentami tudzież pociskami. Z początku nabrałem się na dowcip programistów i próbowałem omijać elementy tła, które jak się później okazało właśnie nimi są. Poza oponentami i ich pociskami, nie jesteśmy w stanie na nic wpaść. Po każdym kolejno ukończonym etapie otrzymujemy nowy pixelart i chyba to właśnie jest jedyny motywator do brnięcia w tytuł dalej. Sama gra to takie 3/10. Poniżej kilka screenów.

[Qurek]

Drugi tytuł na kieszonsolkę SEGA Game Gear to wariacja nt. Arkanoida, z tym, że dosyć ciekawa. W "Devilish" przyjdzie się nam przebrnąć przez 6 niezbyt długich poziomów. Novum będzie z pewnością możliwość zmiany konfiguracji paletki, a także przesuwanie tej górnej zarówno w linii horyzontalnej jak i wertykalnej. Poziomy są ograniczone czasowo, ale po stwierdzeniu faktu, iż górną paletkę można podwyższyć, grę udało się ukończyć bez większych problemów.

[Qurek]

Dziwnym trafem znów padło na SEGA GameGear. Tym razem krótkie, łatwe i pocieszne mordobicie z wojownikami sumo w roli głównej pt. "Aah! Harimanada". W zasadzie ukończone na zasadzie chaotycznego mashowania przycisków i d-pada.

[Mcin]

Jackal, dokładnie dwa i jedną trzecią - bo tyle potrzebowałem do przekręcenia licznika. Poza tym słyszałem gdzieś kiedyś, że drugie podejście jest sporo trudniejsze iiii... może troszkę? Jedyne co na prawdę zwróciło moją uwagę, to że znajdźki na planszy były już zużyte, no i ciut szybsze obroty wieżyczek w 1 fazie końcowego bossa. Poziomy, jeśli już, to minimalnie...

[Krisuroku]

Ostatnio ukończyłem Mad City - grałem oczywiście w tryb z możliwością używania LightGuna oraz Alien 3 - który okazał się naprawdę spoko produkcją

[OsA]

Alien 3 był by spoko, gdyby było widać więcej ekranu w kierunku w którym się kroczy. A tak to musisz albo nauczyć się na pamięć, albo  napierdalać na ślepo licząc na szczęście, albo ginąć i się wkurwiać.

[Verteks]

Alien 3... eh ten ograniczony czas na ukończenie poziomu, przez który musisz się uczyć plansz na pamięć podwójnie.
Też chodzi mi po głowie żeby się do tej gry przysiąść, najwyżej jak nie będzie mi szło to muzyka ukoi moje nerwy.

[Krisuroku]

Ja ciut oszukiwałem bo miałem odpaloną mapkę  danej planszy na drugim monitorze. No ale i tak było kombinowanie w obraniu jak najkorzystniejszej drogi do wyjścia

Edit:
Właśnie znalazłem w sieci, że jest dostępny hack gry z poprawionym zasięgiem widzenia

[Mcin]

SD Hero Soukessen - Taose! Aku no Gundam, czy jak to się tam zwało... za dzieciaka mówiło się Banpresto, bo to jedyny napis alfabetem łacińskim w całej grze.

Zajęło mi to dziś, bez przygotowania, 1,5H... zapamiętałem tę grę jako trudniejszą. Klucz to po megamanowemu dobrać odpowiedniego luka i nauczyć patentu na bossa, potem idzie z górki, bo poziomy to nie są trudne poza kilkoma skokami...

Graficznie gra mi się kojarzy z nielicencjonowanym ?Metal force i nielicencjonowanym... Rocman X. Nie wiem, czemu.

Dobra giera, nie za trudna, poskakać można i pobić typów, polecam.

[yojc]

Przeszedłem niedawno Claw (Kapitan Pazur). Grałem po raz pierwszy, jakoś tak wyszło że się z tą grą nie zetknąłem za dzieciaka.
Krótko mówiąc, ta gra ma zdecydowanie swój urok i widać było potencjał, i ogółem to nawet mi się podobała, ale raczej ciężko komuś polecić. Typowa gra której trudność nie wynika z uczciwie postawionych wyzwań, tylko designu i wykonania skopanego na wielu płaszczyznach.

[Preki]

Zazwyczaj w tym temacie nie wspominam o tytułach spoza 8-bitowego Nintendo, ale tak w drodze wyjątku...

Jakiś czas temu kolegą udało mi się przejść Aero Fighters na SNES-a, samemu nigdy nie daję rady przejść tego popapranego tytułu który w gruncie rzeczy jest kompetentnym shooterem, tylko że z settingiem równie sensownym, co filmy Z.F. Skurcz. Wiecie - prawdziwe samoloty strzelające laserkami, shurikenami (serio!) pilotowane przez Wikingów, nindżów, japońskie idolki, walczące na końcu z małpą w kosmosie. Coś cudnego. Jakieś pół roku później udało mi się po raz pierwszy w życiu przejść jakąś bijatykę, dokładniej Advanced Variable Geo 2 na PS1, czyli klon SF2 z ładnymi paniami w roli głównej (które, jak się nie mylę, na co dzień są kelnerkami - eh Japonia, nigdy mnie nie przestanie zaskakiwać) oraz paroma ciekawymi mechanikami i trybem time attack w którym należy pokonać wszystkie grywalne postacie w jak najkrótszym czasie. No i ostatecznie, całkiem niedawno, coś w co grałem na zlocie w zasadzie dla beki, ale postanowiłem to szaleństwo ukończyć. Mowa oczywiście o Pepsimanie (Pepsi-maaaan!!). Durna reklamo-gra z chwytliwą muzyką, będąca niejako prekursorem gatunku "endless runner", tylko że ten tytuł nie jest "endless". Prawdę mówiąc, gdyby nie jej specyficzność, nie sięgnąłbym po nią, ponieważ bieganie tytułowym gostkiem po ulicach, szambach i innych korytarzach zbierając niebieskie puszki napoju gazowanego jest głupie, za to fajne. No i aktor Mike Butters grający w cutscenkach stereotypowego Amerykanina opijającego się Pepsi i obżerającego pizzą bądź czipsami. To jest coś jedynego w swoim rodzaju. Pepsi for T.V.-game!

[sdm]

Turok remastered ukończone, teraz ogrywam Turok 2 - przegapiłem wydanie Remastered, dlatego dopiero teraz zabrałem się za obie gry. Oczywiście to nie moje pierwsze podejścia do Turoków, bo grałem w nie na N64, jednak tam odbiłem się nieco i nie ukończyłem sagi. Teraz sama przyjemność grać - sterowanie lepsze, grafika nieco lepsza, płynnośc....